کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست

با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

کاروان آمد و از یوسف من نیست خبر

این چه راهیست که بیرون شدن از چاهش نیست

ماه من نیست در این قافله راهش ندهید

کاروان بار نبند شب اگر ماهش نیست

ما هم از آه دل سوختگان بی خبر است

مگر آئینه شوق و دل آگاهش نیست

تخت سلطان هنر بر افق چشم و دل است

خسرو خاوری این خیمه و خرگاهش نیست

خواهم اندر عقبش رفت و بیاران عزیز

باری این مژده که چاهی بسر راهش نیست

شهریارا عقب قافله کوی امید

گو کسی رو که چو من طالع گمراهش نیست

شاعر : شهریار

حس میکنم تورو ، تو هرشب خودم

من عاشق همین احساس تو شدم

حست جهانــمو ، وارونه میکنه

آرامــشت مــنو دیــوونه میکنه

حس میکنم تورو ، یه عمره تو خودم 

بازم به من بگو ، دیــر عاشقت شدم

کشتی غرورمو ، دیوونگی کنم

بازم منو بکش ، تا زندگی کنم

مـیــمـیـرم از جنون ، تا گـریه میکنی

با بغض هر شبت ، با من چه میکنی!!

چـشمای خیستو / رو بغض من ببند

من گــریه میکنم  حالا بــرام بـخـنـد

مـن در کـنـار تو / دریـای خـاطرم

وا میکنی در رو ؛ بی تو کجا برم؟!؟

حال من خوب است اما با تو بهتر می شوم

آخ .. تا می بینمت یک جور دیگر می شوم

با تو حس شعر در من بیشتر گل می کند

یاسم و باران که می بارد معطر می شوم

در لباس آبی از من بیشتر دل می بری

آسمان وقتی که می پوشی کبوتر می شوم

آنقَدَرها مرد هستم تا بمانم پای تو

می توانم مایه ی ــ گه گاه ــ دلگرمی شوم

میل میل ِ توست اما بی تو باور کن که من

در هجوم بادهای سخت ، پرپر می شوم

عکستو امشب دوباره توی آسمون کشیدم

توی چشمای قشنگت باز همه دنیا رو دیدم

شیشه تنهاییمو من واسه عشق تو شکستم

قصه از اینجا شروع شد که دلم رو به تو بستم

بیش از این که فکر می کردم با تو خو کرده نفس هام

تو رو می خوام قد دنیا تکیه کن به قلب تنهام

تو همونی که یه عمری گشتمو پیت دویدم

تا غروب رفتمو این بار به طلوع تو رسیدم

دستتو گذاشتی آخر تو این دستای فتنه م

حالا وقتشه بدونی که چقدر عاشقت هستم

      دیگه نمیدونم با چه زبونی بگم که...

مونا به خدا عاشقتم